ΟΙ ΑΣΧΗΜΕΣ ΜΥΡΩΔΙΕΣ..
Ένας αδελφός της συνοδείας λυπήθηκε τον μπαρμπα-Γιάννη τον ψαρά, που ζούσε κάτω στον αρσανά μόνος του σαν σκυλί και παρακαλεί τον Γέροντα Ιωσήφ να τον περιμαζέψουν κοντά τους·
αντάλλαγμα μια ψευτοβαρκούλα για να πιάνουν κανένα ψαράκι να τρώνε φρέσκα κι αυτοί σαν άνθρωποι πότε πότε.
Αφού υπόσχεται το καλογέρι ότι θα αναλάβει προσωπικά το γεροντάκι, συγκαταβαίνει ο Γέροντας και τον περιμαζεύουν.
Για λίγες μέρες όλα πήγαιναν μέλι γάλα.
Από περιποίηση το γεροντάκι άφθαστος.
Να κάπου κάπου και τα φρέσκα ………. και μαριδούλες.
Έλα όμως που άλλαξαν τα πράγματα και ο γέρος
(με το συμπάθειο) άρχισε να τα κάνει πάνω του.
Έτρεχε ο φτωχός για τουαλέτα και ο δρόμος από το κελλί ως το αποχωρητήριο ήταν μια ταινία από … μυρωδιές.
Μια μέρα, δύο, ε κάπου θα σταματήσει.
Όμως η δουλειά συνεχίζει κανονικά και ασταμάτητα και το καλογέρι έφτασε πια να αγανακτήσει.
Πάει στον Γέροντα αγανακτισμένος.
– Ε Γέροντα, είπαμε να γηροκομήσουμε τον Γιάννη, ε όχι και να μας λερώνει κι όλους κάθε λίγο!
Θα τον πάω εκεί που τον βρήκα και θα ησυχάσω.
– Τι είπες μωρέ;
Εσύ δεν ζήτησες να τον φέρεις;
Τώρα τον διώχνεις;
Διώξε τον!
Όμως γνώριζε ότι αν τον διώξεις διώχνεις από εδώ και τον Χριστόν.
– Και τι θα κάνουμε Γέροντα;
– Άντε φύγε κι άλλη φορά να προσέχεις όταν ζητάς κάτι.
Φώναξε τον Παπα-Χαράλαμπο.
Φεύγει ο αδελφός.
Φωνάζει τον Χαράλαμπο.
– Χαράλαμπε, από σήμερα αναλαμβάνεις εσύ τον Μπαρμπα-Γιάννη.
– Ναν' ευλογημένο Γέροντα.
Βάζει μετάνοια και φεύγει. Φεύγει αλλά μέσα του τον πολεμά ο λογισμός:
«Α! Ακούς εκεί να βγάλει ο άλλος τον πειρασμό και να τον φορτωθώ εγώ».
Ωστόσο, συνηθισμένος στην τελεία υπακοή αρχίζει αμέσως δουλειά.
«Δεν είχα μόνο να πλύνω ένα σωρό παντελόνια, αλλά και το κρεββάτι
και το δωμάτιο
και γραμμή ως το αποχωρητήριο. Ασυνήθιστος στην αρχή από τέτοιες δουλειές αηδίαζα· συγκρατιόμουν να μην κάνω εμετό.
Όμως αφού με έβαλε ο Γέροντας το έκανα με προθυμία και η ευχή δεν σταματούσε ούτε στιγμή. Αυτό κράτησε μια-δυο μέρες.
Κατόπιν;
Ποιός να το φανταστεί ότι εκείνη η μεγάλη δυσωσμία θα μετετράπη σε ουράνια ευωδία τόσο πάντερπνο, ώστε νόμιζες ότι ερχόταν από λουλούδια του παραδείσου».
Κι αυτός έπλενε συγχρόνως παντελόνια λερωμένα και τουαλέτες.
Δεν άντεξε.
Έπρεπε να διηγηθεί το θαύμα στον Γέροντα.
– Τι είν'αυτό Γέροντά μου; Μέθυσα από γλυκύτατη ευωδία και η καρδιά μου πάει να σπάσει από αδιάλειπτο νοερά προσευχή.
Και ο Γέροντας τον βάζει στην αγκαλιά με δάκρυα και του λέγει:
– Αυτό, παιδί μου, είναι καρπός της τελείας υπακοής.
Αυτή την ευωδία ζούσε και η Αγία Θεοδώρα η διά Χριστό σαλή που έπλενε καθημερινά τουαλέτες.
Συνέχισε με την ίδια προθυμία και θα γνωρίσεις ανώτερες καταστάσεις.
Από το βιβλίο Ι.Μ.Δ, ΠαπαΧαράλαμπος Διονυσιάτης, ο απλοϊκός ηγούμενος και διδάσκαλος της νοεράς προσευχής, Έκδοση γ΄, 2004
"Ότι τάλαντο μας έδωσε ο Θεός να το πολλαπλασιάσουμε.
Μας έδωσε τον λόγο;
Να πούμε δυο λόγια παρηγορητικά.
Μας έδωσε μια δύναμη σωματική;
Να εξυπηρετήσουμε έναν άνθρωπο που είναι αδύναμος.
Σε άλλον έδωσε κάποιο άλλο χάρισμα.
Να επισκέπτεται τους ασθενείς, να εξυπηρετεί και έτσι να δουλέψει.
Σε άλλον έδωσε την κλίσι να δουλέψει μέσα στο γάμο.
Να βοηθήσει τον άνδρα ή την γυναίκα και τα παιδιά.
Σε άλλον έδωσε την κλίσι να γίνει μοναχός
και να Τον δουλέψει με την άσκησι.
Σε άλλον έδωσε κάποια οικονομική άνεση, για να βοηθήσει και άλλους οικονομικά.
Να μεταχειριστεί τον πλούτο μόνο για τα αναγκαία και να μην κολλήσει η καρδιά του σε αυτόν.
Στον καθένα έδωσε κάποιο χάρισμα,
κάποια κλήσι και καλείται ο άνθρωπος να υπηρετήσει το θείον, για να φανεί ευγνώμων δια της πράξεως.
Δι αυτής της ευγνωμοσύνης προς τον Θεό σώζεται από την αγαθότητα του Θεού.
Ο Θεός την δέχεται σαν δούλεψι προς Αυτόν και έρχεται και ανταποκρίνεται με τις δωρεές, που χαρίζει και την κατ' εξοχήν δωρεά της Βασιλείας Του και της Άνω Πατρίδας.
Ο Χριστός μας αγαπά ιδιαίτερα τις καθαρές ψυχές και κάνει γάμο πνευματικό, παρθενικό, αγνό και άγιο μαζί τους.
Και όλες οι ψυχές που νυμφεύεται ο Χριστός, τις βάζει στην Βασιλεία Του.
Εκεί θα μαζευτούν όλες οι νύμφες ψυχές μέσα στα άσπρα.
Νεώτατες, πανέμορφες, στεφανωμένες κάθε μία με τις αρετές της,
που θα είναι στεφάνια, περιδέραια, ομορφιά, καλλονή, ευωδία.
Γιατί όλες θα ευωδιάζουν σαν τον Θεό.
Και η μία θα βλέπει την άλλη και θα χαίρεται,
διότι δεν θα βλέπει την δική της λάμψι, αλλά όλων των άλλων και θα χαίρεται.
Ας αγωνισθουμε να αξιωθουμε κι εμείς αυτής της μερίδας των εκλεκτών της Βασιλείας του Θεού.
Αμήν."
Γέροντας Εφραίμ Αριζόνας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου