Αθέατα Περάσματα

Αθέατα Περάσματα
ομιλίες Π. Ανδρέα Κονάνου

Κυριακή 31 Ιανουαρίου 2010

Ο Βίος τού αγίου Τρύφωνος καί η μίμησις τών αρετών του

Κηρύγματα πατρός Στεφάνου

Κυρ.ΙΣΤ' Ματθαίου 2009

Σήμερα χριστιανοί μου, η Εκκλησία μας γιορτάζει τον Αγιομάρτυρα Τρύφωνα.
Επίσης τιμούμε την Αγία Περπέτουα και όσους μαρτύρησαν μαζί της, τον όσιο Βασίλειο ομολογητή και Αρχιεπίσκοπο Θεσσαλονίκης, τον Άγιο Νεομάρτυρα Αναστάσιο, που μαρτύρησε στο Ναύπλιο και είναι πολιούχος αυτής της πόλεως, και σήμερα έχουν την τιμητική τους, όπως και πολλούς άλλους αγίους.

Ο Άγιος Τρύφων έζησε στα χρόνια εκείνα που η Εκκλησία μας, έχυνε το αίμα της ποτάμι, από τους διωγμούς των τυράννων, βασιλέων και αυτοκρατόρων της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Γεννήθηκε από χριστιανούς γονείς στη Λάμψακο της Φρυγίας. Από γονείς ευσεβείς . Έτσι έλαβε άριστη χριστιανική αγωγή από μικρό παιδί. Έτσι στερεώθηκε και στην πίστη. Η οικογένειά του ήταν πολύ πτωχή, γι’ αυτό, και αναγκάστηκε από μικρός να δουλεύει βόσκοντας χήνες, στις λίμνες της περιοχής. Έτσι είχε τη δυνατότητα να μελετά, τα παλαιά χειρόγραφα της Αγίας Γραφής, και να προσεύχεται πολύ, είτε μέσα από το ψαλτήρι, είτε επαναλαμβάνοντας πολλές φορές την ημέρα, εκατοντάδες φορές και χιλιάδες φορές το «Πάτερ ημών». Συγχρόνως συμμετείχε στις μυστικές συνάξεις για Θεία Λειτουργία, για Θεία Κοινωνία και ακροάσεως του Θείου Λόγου. Όλα αυτά με την αγνή και καθαρή ζωή που είχε, γρήγορα καλλιέργησε ένα πλήθος αρετών, με βάση όχι μόνον την ζωντανή πίστη, -πού ’ναι τόσο απαραίτητη και στις ημέρες μας,- αλλά και την ενεργουμένη αγάπη, και το ταπεινό φρόνημα, -δηλαδή την ταπείνωση,- και την μετάνοια, και ιδιαιτέρως την προσευχή. Έτσι γνώρισε βιωματικά την δύναμη της προσευχής, και την παρρησία της στον θρόνο του Θεού. Και αυτό είναι φυσικό για εκείνον που συνεχώς προσεύχεται.
Προσευχή που συνοδεύεται από φλογερή πίστη κάνει θαύματα. Μας το λέγει και ο ίδιος ο Θεός. Πιστεύοντες λαμβάνετε. Και αν έχετε πίστιν ως κόκκον σινάπεως, και θα πείτε σ’ αυτό το όρος, σ’ αυτό το βουνό, να φύγει από δω, θα φύγει και θα πάει εκεί. Αυτό σημαίνει δηλαδή ότι μεταπλάθομεν, μεταποιούμεν και μεταμορφώνουμε τους όγκους των παθών σε αρετές. Όπως με την προσευχή, εξαφανίζεται ένας όγκος του καρκίνου, -από το στόμα ενός Αγίου, ή ενός αδόλου παιδιού. Γι’ αυτό και πρέπει να βάζετε τα πολύ μικρά παιδιά να προσεύχονται, έτσι για περιστατικά της ζωής που είναι στην προσωπική σας ζωή οξύτατα, τα μωρά παιδιά θα βάζετε να προσεύχονται, δύο ετών, τριών ετών, γιατί αυτονών η προσευχή, φτάνει μέχρι το θρόνον του Θεού. Και ο Θεός τα παιδιά τα ακούει. Άμα δεν πιστεύεις, τότε τι να πώ. Η προσευχή μας, είναι αναιμική, αδύνατη, ασθενική, αρρωστημένη.
Κι όσο περισσότερο προσηύχετο ο Άγιος Τρύφων, τόσο και πλήθαιναν τα θαύματα γύρω του. Έτσι, η προσευχή του ξεχείλιζε όχι μόνον από ευγνωμοσύνη και πίστη, φλογερή και δυνατή, αλλά και η αγάπη προς τον Θεόν και τον πλησίον, προς όλους εκείνους που δόξαζαν Χριστόν, τον αληθινόν Θεόν και Σωτήρα, χύνοντας το αίμα τους με πληθώρα φρικτών βασανιστηρίων.
Έτσι και η δική μας προσευχή, για να κάμει το θαύμα της εν Χριστώ Ιησού, πρέπει να γίνεται με πίστη ζωντανή. Να λέμε το «Πάτερ ημών», να λέμε το «Βασιλεύ Ουράνιε», να πούμε το «Θεοτόκε Παρθένε», αλλά με πίστη, ότι ο Θεός είναι μπροστά μας. Είναι Παντοδύναμος, ότι ο Λόγος του μπορεί να γίνει πράξις, μέσα από το δικό μας στόμα, μέσα απ’ τη δική μας επιθυμία και πίστη. Πρέπει νάναι ακόμα η προσευχή μας, νάχει αγάπη δυνατή, και ταπείνωση, δηλαδή ταπεινό φρόνημα. Διότι ας μη ξεχνάμε ότι ο Θεός, «υπερηφάνοις αντιτάσσεται, ταπεινοίς δε δίδωσι την χάριν». Αν θέλομε και μείς όλοι να προσευχόμεθα στο όνομα του Ιησού Χριστού, αυτό σας συνέστησα, αυτό σας διδάσκω τριάντα χρόνια εδώ. Το όνομα του Ιησού Χριστού. Και θέλετε να γίνει αυτού του είδους η προσευχή αποτελεσματική; οφείλουμε να έχουμε καρδίαν καθαράν. Διότι «καρδίαν καθαράν, καρδίαν συντετριμμένη και τεταπεινωμένη, ο Θεός ουκ εξουδενώσει». Συντεριμμένον λοιπόν πνεύμα, πίστη αγάπη και μετάνοια.
Ας έρθομε όμως στον Άγιο Τρύφωνα, που όσο μεγάλωνε σε ηλικία, τόσο και πιο πολύ διαπίστωνε τα θαύματα που έκανε ο Θεός, μέσα από την αγνή προσευχή του. Ένα από τα πιο μεγάλα θαύματα, ήταν ο Θεός, τον κατέστησε πολύ γρήγορα, αν και ήτο βοσκός σε χήνες, διδάσκαλόν Του, για να μεταβαίνει πότε στις συνάξεις, αλλά κυρίως όμως να μεταβαίνει στις κατακόμβες, στις φυλακές και στις αρένες με τα άγρια θηρία, και κει να τονώνει το ηθικό των χριστιανών, που είχαν συλληφθεί με σκοπό να βασανιστούν και να υποστούν φρικτό τέλος. Έτσι με το πέρασμα του χρόνου, παλικάρι πλέον, -νέος ήταν, δεν ήταν μεγάλος, νέος, παλικαράκι, είκοσι πέντε ετών,- ο Άγιος Τρύφων κατέστη ένας κεχαριτωμένος νέος, με δυνατή την προσευχή, χαρισματική θα την έλεγα, και με πολύ δυνατή πίστη. Τόσο πολύ δε ευνοήθηκε από τον Θεόν, ώστε δια των χειρών του Αγίου, ο Θεός έκαμε θαύματα, θεραπεύοντας ακόμα και ασθένειες διάφορες, ποικίλες, σε όσους υπέφεραν από τους χριστιανούς.
Μια φορά, από κάποια χωράφια μιας μεγάλης περιοχής, εξαφάνισε όλα τα φίδια τα δηλητηριώδη, πούχανε τρομοκρατήσει τους κατοίκους δυο χωριών, της μεγάλης επαρχίας της Φρυγίας. Άλλοτε πάλι εξολόθρευσε την επιδρομή από ακρίδες, που κατέστρεφαν χωρίς έλεος τα σιτηρά της περιοχής της Λαμψάκου. Προστάτευσε επίσης από θεομηνίες τους αμπελώνες των αμπελουργών, και τα καταστρεπτικά ζιζάνια εξουδετέρωσε από τα φρουτόδενδρα, και των χλωρών της γης, φυτών, λαχανικών και άλλων. Τόσο πολύ δε απλώθηκε η φήμη του, που έφτασε μέχρι τα βασιλικά ανάκτορα, γι’ αυτό και ο βασιλιάς Γαρδιανός έστειλε αυλικούς, για να τον παρακαλέσουν να θεραπεύσει την κόρη του , που ήταν βαριά άρρωστη. Δεν ήταν όμως άρρωστη όπως διαπίστωσε, από αρρώστια οργανική, αλλά ήταν δαιμονισμένη. Πράγματι πήγε ο Άγιος Τρύφωνας, έκανε προσευχή και το θαύμα έγινε. Χωρίς να δεχτεί καμιά τιμή ή αμοιβή, έφυγε ευγενικά, και εξαφανίστηκε σιωπηλά.
Έτσι πολύ γρήγορα η Εκκλησίας μας, έφτιαξε κάποιες ευχές, στο όνομα του Αγίου Τρύφωνος, για να προστατεύει τη γη, των πάσης φύσεως αγροτών, -πολλών ειδών αγρότες έχομε,- καθώς και τα γεννήματά τους, από καταστροφές, φυσικές καταστροφές, καμιά φορά θεομηνίες, από σκουλήκια, από ακρίδες, από φίδια, και από χίλια δυο άλλα κακά. Υπάρχουν αυτές οι ευχές. Υπάρχουν ακόμα και εξορκισμοί του Αγίου Τρύφωνος, προς τα καταστρεπτικά ζιζάνια και κάθε τι δηλητηριώδες στα χωράφια. Αλλά δυστυχώς οι αγρότες μας στις ημέρες μας, δεν τις χρησιμοποιούν τις ευχές. Προτιμούν να κάνουν άλλα πράγματα. Δεν θα μας σώσει καμιά κυβέρνησις και κανένα πολίτευμα. Μόνον ο Θεός σώζει. Και μόνον ο Θεός μεταβάλλει το κρασί σε Αίμα, και το ψωμί σε Σώμα Του. Μόνο ο Θεός αγιάζει το νερό, και αυτό που θα πάρετε απέξω αγιασμένο είναι, γιατί είναι πρωτομηνιά σήμερα. Μόνο ο Θεός αγιάζει το λάδι και εξαφανίζονται οι όγκοι από του σώματος. Σταυρωνόμεθα με το λάδι του Αγίου Λουκά, του Αγίου Νεκταρίου, και άλλων Αγίων θαυματουργών, και θεραπεύονται οι άνθρωποι.
Επανερχόμεθα όμως στον Άγιο Τρύφωνα για να πούμε ότι όταν πέθανε ο προηγούμενος βασιλεύς, του οποίου θεράπευσε τη κόρη, αυτοκράτορας της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας έγινε ο Δέκιος, ο οποίος κίνησε πολύ μεγάλο και σκληρότατο διωγμό εναντίον των χριστιανών. Επόμενον ήταν να συλληφθεί και ο Άγιος Τρύφων, από τον έπαρχον της Νίκαιας Ακιλίνον. Και αφού αρνήθηκε να προσκυνήσει τα είδωλα, τον βασάνισαν σκληρά, κατόπιν τον μαστίγωσαν μέχρι που φάνηκαν όλα τα κόκκαλά του, και ύστερα βέβαια όπως ήταν σε αυτή την κατάσταση, και έτσι να τον άφηναν θα πέθαινε, του έδωσαν μια και του έκοψαν το κεφάλι του. 250 μ.Χ.
Εμείς όμως από τη βιογραφία του Αγίου Τρύφωνος, που παρουσιάσαμε έτσι με λίγα λόγια, θα συγκρατήσομε τρία πράγματα. Πρέπει να τα συγκρατήσομε αυτά, διότι θα τα δούμε. Πρώτον τη φιλομάθειά του και την αγάπη του να διαβάζει καθημερινά την Αγία Γραφή. Το κάνετε; Διαβάζετε κάθε μέρα, τρείς σειρές, πέντε. Πέντε, πέντε στίχους δεν μπορείτε να διαβάσετε; Αμάν πια, από το Θεό… Δεύτερον την φλογερή του πίστη και τρίτον την δύναμη της προσευχής του. Που προσηύχετο παντού και πάντοτε! Μέρα νύχτα. Καθιστώντας αυτή, εν Αγίω Πνεύματι, και χαρισματική και θαυματουργική. Και αν σ' αυτά τα τρία προστεθεί η ενεργουμένη αγάπη, η καθαρή ζωή, η συμμετοχή στα Άγια Μυστήρια, η μελέτη της Αγίας Γραφής, το ταπεινό φρόνημα, η αληθινή μετάνοια, και η ομολογία της πίστεώς μας, τότε η πορεία μας βαίνει προς μίμηση Αγίων. Μνήμη Αγίου, μίμησις Αγίου. Να πως γίνεται η μίμησις του Αγίου. Τα είπαμε.
Έτσι ελκύομε το έλεος του Θεού που μας βοηθάει στην παρούσα ζωή, να αντιμετωπίζουμε αποτελεσματικά, όλες τις δυσκολίες της ζωής, και μας προετοιμάζει για τέλη χριστιανικά. Για καλή απολογία και για τον Παράδεισο. Εμείς όμως πρώτα από όλα και πάνω από όλα, θα βάζουμε σε καθημερινή ενέργεια την προσευχή, διότι αυτή δεν χρειάζεται ιδιαίτερο τόπο, και περπατώντας και καθήμενος και όρθιος, και στην αγορά και στην εργασία και στο σπίτι, παντού και πάντοτε μπορούμε να λέμε «Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με», ή ελέησε τον άνδρα μου, η τη γυναίκα μου ή τα παιδιά μου.
Βάζουμε λοιπόν πρώτα απ’ όλα σε ενέργεια της προσευχής. Προσευχή για να έρθει η μετάνοια, για να έρθει η συναίσθησις της αμαρτωλότητος. Είμαστε αμαρτωλοί, το λέμε με τα χείλια, δεν το πιστεύουμε στο βάθος. Να το πιστέψομε στο βάθος ότι είμαστε αμαρτωλοί. Και μη σας φαίνεται παράξενο όταν λένε «Α ένας Άγιος λέει ότι είναι αμαρτωλός,» και ύστερα μας πιάνει απελπισία και λέμε «α, άμα εσύ λες ότι είσαι αμαρτωλός, εμείς τι είμαστε; » Ε, τι είμαστε, όλοι αμαρτωλοί είμαστε, τι είμαστε! Και σεις αμαρτωλοί και γώ αμαρτωλός. Θέλτε ανάποδα; Πρώτα εγώ αμαρτωλός και πιο μεγάλος από σας, και ύστερα εσείς. Τι το παράξενο δηλαδή; Τη φύση της αμαρτίας δε τη γνωρίσαμε καλά γι αυτό και δεν καταλαβαίνομε τι θα πει αμαρτία. Προσευχή λοιπόν για να δυναμώνει η πίστις μας. Πως θα σωθώ, λέει, πως θα αποκτήσω πίστη, πώς θα κάνω, πώς θα κάνω εκείνο, με ρώτησε μια κυρία αποδωπέρα από σας. Και γω αμέσως της λέω, α, πιάσου απ’ το φουστάνι της Παναγίας. Δεν πιάνεσαι όμως! Προτιμάς το φουστάνι του κόσμου. Το φουστάνι της εποχής! Το φουστάνι του εικοστού αιώνος! Δεν πιάνεις το φουστάνι της Παναγίας, κυρία Βαρσανουφία!!!
Προσευχή για να μας δώσει ο Θεός υπομονή. Στις αρρώστιες, στις θλίψεις, στα βάσανα, στα αναπάντεχα που έρχονται καμιά φορά, της ζωής. Προσευχή για να έρθει η γαλήνη στις ταραγμένες οικογένειές μας, ανάμεσα στα ζευγάρια, στον άνδρα και στην γυναίκα, ανάμεσα στα παιδιά μας, ΠΡΟΣΕΥΧΗ !!! Δεν κάνομε προσευχή ! Έτσι, τι να πω τώρα…
Προσευχή για να λυθούν και κάποια αξεπέραστα οικονομικά προβλήματα. Προσευχή! Να δούμε πότε ο Θεός θα δώσει τη λύση. Αν δε θέλει κάπου φταίμε και πληρώνουμε ! Δόξα σοι ο Θεός, θα περιμένομε. Προσευχή παντού και πάντοτε και ιδιαιτέρως με, όλοι εμείς με το «Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με».
Προσευχή σαν του Αγίου μάρτυρος Τρύφωνος, του σημερινού εορταζομένου αγίου. Προσευχή με ταπείνωση και πίστη, σαν της Χαναναίας του σημερινού Ευαγγελικού αναγνώσματος, που φώναζε «Ιησού Υιέ Δαυίδ, ελέησόν με, ότι η θυγάτηρ μου κακώς δαιμονίζεται». Εμένα να ελεήσεις Χριστέ μου, εμένα. Όχι την κόρη μου, εμένα να ελεήσεις. Εγώ είμαι η αμαρτωλή! Εγώ είμαι αυτή που φταίω και παιδεύεται το παιδί μου. Τέτοια προσευχή πρέπει να κάνομε! Και τι μάλιστα, παιδεύεται το παιδί μου από δαιμόνιο. Και φταίω εγώ!
Με τέτοιου είδους προσευχές, γίνονται θαύματα, υπομένονται οι θλίψεις και τα βάσανα, νικάται το κακόν, κατακτάται το καλόν, αλλοιώνεται πνευματικά ο χριστιανός, μεταμορφώνεται εν Χριστώ η ψυχή του, και έρχονται τα τέλη της ζωής ημών, ανώδυνα, ανεπαίσχυντα και ειρηνικά.

Ένα τέτοιο τέλος θανάτου, θα σας διηγηθώ τώρα αμέσως.
Το Σεπτέμβριο που μας πέρασε του ’08. Μια οικογένεια με καταγωγή απ’ τα Καλάβρυτα, ήλθε να προσκυνήσει στο μοναστήρι της Παναγίας της Βαρνάκωβας. Εκεί μπροστά στην εικόνα της Παναγίας, μπροστά στην γερόντισσα, και σε άλλες αδελφές, αυθόρμητα η μητέρα, καθώς και η κόρη, μάνα και κόρη ήτανε, μια κοπέλα γύρω στα τριάντα, ενώ ήσαν ακόμα μέσα στην εκκλησία, θέλησαν να διηγηθούν μια εμπειρία τους, από τον θάνατον του πατέρα τους. Πολύ ωφέλιμη διήγησις. Γιατί ήταν ζωντανή η μαρτυρία. Μαζί τους την απόλαυσα.
Ο άνδρας μου, λέει, υπήρξε ένας εκλεκτός άνθρωπος και χριστιανός, με τακτικό εκκλησιασμό, με εξομολόγηση και Θεία Κοινωνία. Τις κρυφές του ελεημοσύνες δεν τις ξέρω. Βασανίστηκε για οκτώ ολόκληρα χρόνια από καρκίνο, χωρίς να γογγύσει. Προσηύχετο ανελλιπώς, και επειδή δεν ήξερε άλλες προσευχές, έλεγε το «Πάτερ ημών». Να λοιπόν, άλλος άγιος Τρύφων
- «Πάτερ ημών ο εν τοις ουρανοίς, αγιασθήτω το όνομά σου, ελθέτω η Βασιλεία Σου,» και ξανά πάλι, και ξανά πάλι, και ξανά πάλι. έτσι :
- Βρέ πατέρα, υπάρχουν και άλλες, να δε διαβάζεις εδώ…
- Όχι, όχι αυτό εμένα με ξεκουράζει, με αναπαύει, αφήστε με.
Το τελευταίο καιρό νοσηλευόταν στο νοσοκομείο του Αγίου Ανδρέου στην Πάτρα. Κι εκεί στο κρεβάτι του πόνου, ψέλλιζαν συνεχώς τα χείλη του «Πάτερ ημών ο εν τοις ουρανοίς». Μια μέρα λέει η μητέρα, αντίκρισα το εξής. Μπαίνοντας μέσα στο θάλαμο, που είχε τέσσερα κρεβάτια, μια φωτεινή νεφέλη, μπήκε στο δωμάτιο ανάλαφρη, που μ’ έκανε και μένα να νοιώσω κάποια άγνωστη ευχαρίστηση και δροσιά, και τύλιξε το κρεβάτι του άρρωστου συζύγου μου. Έμεινα κατάπληκτη αλλά δε μίλησα. Μετά από λίγη ώρα, αυτή η νεφέλη εξαφανίστηκε απ’ το δωμάτιο, χωρίς να είναι τα παράθυρα ανοικτά, ούτε απ’ τα παράθυρα, ούτε απ’ τους τοίχους, ούτε απ’ την πόρτα, απ’ το πουθενά ήρθε, απ’ το πουθενά έφυγε. Το εμπιστεύτηκα στην κόρη μου από δω, και ας σας διηγηθεί λέει αυτή τα παρακάτω.
Και λέει τώρα, ομιλεί πλέον η κόρη. Όταν μου είπε η μητέρα μου, το και το, δεν το πήρα στα σοβαρά και της είπα,
- Ω καημένη μάνα, απ’ την κούραση τζάμωσαν τα τζάμια σου και δεν έβλεπες καλά !
Την άλλη μέρα όμως, όταν μπήκα στο θάλαμο του πατέρα μου, είδα και γω το ίδιο θέαμα. Όλο το κρεβάτι του ήταν τυλιγμένο, σαν με ομίχλη φωτεινή, λαμπερή. Φωτεινή μεν νεφέλη, αλλά πυκνή. Τόσο πυκνή, που δεν φαινόταν ο πατέρας μου. Και να φανταστείτε, πως τον αδελφό μου, που καθόταν δίπλα του σε μια καρέκλα, τον έβλεπα από τα μάτια και πάνω. Σώμα δε φαινόταν. Ήταν κι αυτό μέσα στην φωτεινή ομίχλη, την πυκνή.
Από την έκπληξή μου, ταράχτηκα τόσο πολύ ώστε κόντεψα να πέσω, κι έπιασα τα κάγκελα του κρεβατιού για να μη σωριαστώ κάτω. Μετά από λίγο, τα πάντα εξαφανίστηκαν, και ήταν όπως συνήθως.
Τις τελευταίες μέρες ο πατέρας μου, πολύ ήρεμα συμβούλευε την από δω μητέρα μου, και της έλεγε:
-«Γυναίκα πρόσεξε!». «Πρόσεξε πολύ, σαν θα φύγω, δεν θέλω φωνές και τσιρίδες. Και συ και τα παιδιά θα είστε απολύτως ήσυχοι. Θα γονατίσετε και θα προσεύχεστε.»
Ακούσατε τι είπε ο ετοιμοθάνατος; «Θα γονατίστε και θα προσεύχεστε.» Η μάνα μου όμως σαν τον είδε να παίρνει την τελευταία του αναπνοή και να εκπνέει, πανικόβλητη βγήκε από το δωμάτιο, για να φωνάξει τους γιατρούς. Μεσ’ την ταραχή που είχε, μόλις βγήκε απ’ την πόρτα, σωριάστηκε κάτω φωνάζοντας και το όνομα του ανδρός. Δημήτρηηηηη ! τσιρίζοντας βέβαια. Εγώ ούτε που σηκώθηκα να τρέξω κοντά στη σωριασμένη μάνα μου. Όλη η προσοχή μου ήταν στον πατέρα μου, που φαινόταν, που έδειχνε, σαν να είχε πεθάνει. Με τη φωνή όμως που έβγαλε η μάνα μου, συνέβη κάτι το καταπληκτικό. Βλέπω το στήθος του πατέρα μου να φουσκώνει παράξενα, και σε λίγο σα να επανήρχετο στη ζωή. Ανοίγει τα μάτια του και επιτακτικά μου είπε :
- Πού είναι η μάνα σου; Ταραγμένη εγώ του είπα ότι βγήκε έξω. Τότε επανέλαβε σοβαρά :
- Θέλω τη γυναίκα μου, τη μάνα σου. Φώναξέ την αμέσως.
Τότε έτρεξα έξω, την είδα σε ένα φορείο και πάνω της οι γιατροί προσπαθούσαν να την συνεφέρουν. Όταν όμως άκουσε ότι την ζητούσε ο πατέρας μου, αμέσως συνήλθε, πήδηξε από το φορείο, και έτρεξε στο δωμάτιό του. Εκείνος ήρεμος αλλά εξαντλημένος, όταν την είδε, χωρίς να μιλήσει, σήκωσε το χέρι του και το κίνησε σα να έλεγε, έτσι, «θέλεις ξύλο». Όταν συνήλθε περισσότερο, ύστερα από καμιά ώρα, παραπονέθηκε και της είπε:
- «Δεν σου είπα βρε γυναίκα, να είσαι ήσυχη και να μην φωνάξεις και να μην τσιρίξεις; Με γύρισες πίσω !!! Είχα πάει σε ένα πολύ ωραίο μέρος, γεμάτο φως θεϊκό! Και δεν ήθελα να γυρίσω πίσω με τίποτα. Άμα πας στον παράδεισο, δεν θέλεις να γυρίσεις πίσω. Το κατάλαβες αυτό γυναίκα;»
Έζησε μερικές μέρες ακόμα, αλλά βασανίστηκε πολύ, παραταύτα όμως, εξακολουθουσε να προσεύχεται με το «Πάτερ ημών εν τοις ουρανοίς». Ξέχασα να σας πω ότι σε όλο αυτό το διάστημα, έτσι παραμονής του στο νοσοκομείο κοινωνούσε τακτικά.
Την τελευταία ημέρα ήταν απόλυτα ήρεμος και χωρίς πόνο, και είχε μία πληρεστάτη διαύγεια.
Ρώτησε για μια στιγμή,
- Τι ώρα είναι;
Του λένε,
- Έξι και είκοσι.
- Πρωί ή βράδυ;
- Απόγευμα, του λέει η κόρη, πατέρα, απόγευμα είναι.
Τότε πλησίασε τις δύο παλάμες και τις κύλισε τη μια αριστερά και την άλλη δεξιά, που σημαίνει «ήρθε το τέλος», κάπως έτσι, με συγχωρείτε δεν μπορώ να ανοίξω το άλλο το χέρι, έτσι.
- Τελειώσαμε.
Και ξανασταύρωσε τα χέρια πάνω στο στήθος του. Μας κοίταξε με αγάπη και είπε τις τελευταίες λέξεις με μια απέραντη γαλήνη.
- Και τώρα καληνύχτα. Καλή αντάμωση στον Παράδεισο! Σας αγαπώ!
Και ξέπνευσε, χωρίς το καταλάβομε. Εμείς νομίζαμε πως νύσταξε και κοιμήθηκε. Εκείνος όμως πέρασε στην αιωνιότητα τόσο ήρεμα που κανείς από μας, τόσο αμαρτωλοί ήμαστε, δεν το πήραμε είδηση. Ο Θεός του χάρισε ειρηνικό και ευλογημένο τέλος όλων των αγώνων του, της αγόγγυστης υπομονής του, της πίστεώς του, και της μετανοίας του, και της συνεχούς προσευχής του. Για τις άλλες αρετές δεν γνωρίζουμε τίποτα, μόνον αυτός και ο Θεός.

Χριστιανοί μου, η νεανική ζωή του Αγίου Τρύφωνος, και το χριστιανικό τέλος αυτού του ανθρώπου, τα συνέδεσα αυτά τα δύο, μας διδάσκουν πολλά για το πώς πρέπει να είναι η ζωή μας, όσο ζούμε εδώ πάνω στη γη. Είναι; Ρωτείστε τον εαυτό σας και μέσα σας απαντήστε. Τις προϋποθέσεις τις είπαμε, και τις έχομε τονίσει πάρα – πάρα – πάρα πολλές φορές. Ήρθε καιρός πλέον, να τις εφαρμόσουμε. «Νύν καιρός ευπρόσδεκτος, νυν ημέρα σωτηρίας». Μην περιμένουμε αύριο! Σήμερα να κάνουμε ότι μπορούμε. Αύριο η αυριανή ημέρα, έχει κι αυτή τις σκοτούρες της και την κακία της.
Λοιπόν τούτο το πράγμα, σας το εύχομαι με όλη μου την καρδιά, αλλά και σεις όμως, να το εύχεσθε αυτό, σας μας τους ιερείς και ποιμένες, αλλά και σε όλους τους ποιμένες της εκκλησίας,

Αμήν.



Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοφιλείς αναρτήσεις

Έτη

2020 (5) 2021 (4) 2022 (8) 2023 (25)

Οι Άνθρωποι του Θεού.

ΑΓ. ΑΒΙΒΟΣ Άγ. Άβιβος ΑΓ. ΑΝΑΝΙΑΣ ΑΓ. ΑΝΑΝΙΑΣ κ ΣΟΛΟΧΩΝ Αγ. Βαρβάρα Άγ. Γουρίας ΑΓ. ΘΕΟΚΛΗΤΟΣ ΑΓ. ΙΩΑΝΝΗΣ ΑΓ. ΜΥΡΩΠΗ ΑΓ. ΟΝΗΣΙΜΟΣ Αγ. Παταπίου Άγ. Σαμωνάς Αγ. Σοφία Αγ. Φραγκίσκος ΑΓ.ΦΙΛΑΡΕΤΟΣ ΑΓΙΑ Αγία ΑΓΙΑ 12ην του μηνός Δεκεμβρίου ΑΓΙΑ 40 ΠΑΙΔΙΑ ΑΓΙΑ ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ ΑΓΙΑ ΑΝΘΙΑ ΑΓΙΑ ΑΝΘΟΥΣΑ ΑΓΙΑ ΑΝΝΑ Αγία Άννα ΑΓΙΑ ΓΡΑΦΗ -Επιστολή προς Εβραίους ΑΓΙΑ ΓΡΑΦΗ -ΣΟΦΙΑ ΣΕΙΡΑΧ ΑΓΙΑ ΔΑΜΑΡΙΣ ΑΓΙΑ ΔΟΜΝΙΝΑ ΑΓΙΑ ΕΛΕΝΗ ΑΓΙΑ ΕΡΩΤΗΪΣ ΑΓΙΑ ΘΕΚΛΑ ΑΓΙΑ ΘΕΟΛΗΠΤΗ Άγια Θεοφάνεια Ἁγία Ἰσαπόστολος Νίνα ΑΓΙΑ ΙΦΙΓΕΝΕΙΑ ΑΓΙΑ ΜΑΛΦΕΘΑ ΑΓΙΑ ΜΑΜΕΛΧΘΑ Αγία Ματρώνα ΑΓΙΑ ΠΕΛΑΓΙΑ ΑΓΙΑ ΠΕΡΣΗ ΑΓΙΑ ΠΡΟΚΛΑ ΑΓΙΑ ΣΤΕΦΑΝΙΔΑ ΑΓΙΑ ΤΑΪΣΙΑ ΑΓΙΑ ΧΑΡΙΤΙΝΗ ΑΓΙΑ ΧΡΥΣΗ ΑΓΙΑ HILDA ΑΓΙΑ WULHILDA Αγιασμένος ΑΓΙΕΣ Άγιο Μάμα Χαλκιδικής ΑΓΙΟ ΝΗΠΙΟ Άγιο Πάσχα Αγιογραφικα Αναγνωσματα ΑΓΙΟΙ Άγιοι ΑΓΙΟΙ 23 ΜΑΡΤΥΡΕΣ ΑΓΙΟΙ 33 ΜΑΡΤΥΡΕΣ ΑΓΙΟΙ 38 ΜΑΡΤΥΡΕΣ ΑΓΙΟΙ 40 ΜΑΡΤΥΡΕΣ ΑΓΙΟΙ ΑΔΡΙΑΝΟΣ και ΝΑΤΑΛΙΑ ΑΓΙΟΙ ΑΤΤΙΚΟΣ και ΣΙΣΙΝΙΟΣ ΑΓΙΟΙ ΔΙΟΜΗΔΗΣ και ΛΑΥΡΕΝΤΙΟΣ ΑΓΙΟΙ ΕΞΙ ΟΣΙΟΜΑΡΤΥΡΕΣ Άγιοι και Εκκλησία ΑΓΙΟΙ ΚΕΓΟΥΡΟΣ ΑΓΙΟΙ ΚΟΣΜΑΣ ΑΓΙΟΙ ΛΕΟΝΤΙΟΣ ΑΓΙΟΙ ΜΕΔΙΜΝΟΣ ΑΓΙΟΙ ΤΕΣΣΕΡΙΣ ΜΑΡΤΥΡΕΣ Αγιολόγιο ΑΓΙΟΣ Άγιος ΑΓΙΟΣ ΑΒΔΑΙΟΣ ΑΓΙΟΣ ΑΓΑΘΟΝΙΚΟΣ ΑΓΙΟΣ ΑΓΑΠΙΟΣ ΑΓΙΟΣ ΑΔΑΥΚΤΟΣ ΑΓΙΟΣ ΑΖΗΣ ΑΓΙΟΣ ΑΘΗΝΟΔΩΡΟΣ ΑΓΙΟΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΑΓΙΟΣ ΑΝΑΝΙΑΣ ΑΓΙΟΣ ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ ΑΓΙΟΣ ΑΝΔΡΕΑΣ ΑΓΙΟΣ ΑΝΤΩΝΙΟΣ ΑΓΙΟΣ ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ και ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΜΑΤΘΑΙΟΣ ΑΓΙΟΣ ΑΡΚΑΔΙΟΣ ΑΓΙΟΣ ΑΡΣΑΚΙΟΣ ΑΓΙΟΣ ΑΧΑΙΜΕΝΙΔΗΣ ΑΓΙΟΣ ΒΑΒΥΛΑΣ ΑΓΙΟΣ ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΣ ΑΓΙΟΣ ΒΑΡΛΑΑΜ ΑΓΙΟΣ ΒΕΝΙΑΜΙΝ ΑΓΙΟΣ ΒΙΚΕΝΤΙΟΣ ΑΓΙΟΣ ΒΙΚΤΩΡ ΑΓΙΟΣ ΒΙΤΑΛΙΟΣ Αγιος Γεράσιμος Ιορδανίτης ΑΓΙΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΑΓΙΟΣ ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος ΑΓΙΟΣ ΔΑΜΑΣΚΗΝΟΣ ΑΓΙΟΣ ΔΑΜΩΝ ΑΓΙΟΣ ΔΗΜΗΤΡΙΑΝΟΣ ΑΓΙΟΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ Άγιος Δημήτριος Μυροβλύτης ΑΓΙΟΣ ΔΙΟΜΗΔΗΣ ΑΓΙΟΣ ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ ΑΓΙΟΣ ΔΙΟΣΚΟΡΟΣ ΑΓΙΟΣ ΕΙΡΗΝΑΙΟΣ ΑΓΙΟΣ ΕΡΜΙΝΙΓΓΕΛΔΟΣ ΑΓΙΟΣ ΕΡΜΟΓΕΝΗΣ ΑΓΙΟΣ ΕΥΓΕΝΙΟΣ ΡΟΝΤΙΟΝΩΦ ΑΓΙΟΣ ΕΥΘΥΜΙΟΣ ΑΓΙΟΣ ΕΥΛΑΜΠΙΟΣ ΑΓΙΟΣ ΕΥΤΥΧΗΣ ΑΓΙΟΣ ΗΛΙΟΔΩΡΟΣ ΑΓΙΟΣ ΘΕΟΔΟΤΟΣ ΑΓΙΟΣ ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΑΓΙΟΣ ΘΕΟΚΤΙΣΤΟΣ ΑΓΙΟΣ ΘΩΜΑΣ ΑΓΙΟΣ ΙΑΚΩΒΟΣ ΑΓΙΟΣ ΙΑΣΩΝ ΑΓΙΟΣ ΙΓΝΑΤΙΟΣ ΑΓΙΟΣ ΙΕΡΟΘΕΟΣ ΑΓΙΟΣ ΙΟΥΛΙΑΝΟΣ ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Άγιος Ιωάννης Άγιος Ιωάννης ο Ρώσος ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΣΑΦ ΑΓΙΟΣ ΙΩΝΑΣ ΑΓΙΟΣ ΚΑΛΛΙΟΠΙΟΣ ΑΓΙΟΣ ΚΟΣΜΑΣ ο Αιτωλός ΑΓΙΟΣ ΚΥΠΡΙΑΝΟΣ ΑΓΙΟΣ ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΑΓΙΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΑΓΙΟΣ ΛΑΖΑΡΟΣ ΑΓΙΟΣ ΛΕΟΝΤΙΟΣ ΑΓΙΟΣ ΛΙΒΕΡΙΟΣ ΑΓΙΟΣ ΛΟΓΓΙΝΟΣ ΑΓΙΟΣ ΛΟΥΚΑΣ ΑΓΙΟΣ ΛΟΥΚΙΑΝΟΣ ΑΓΙΟΣ ΛΟΥΠΠΟΣ ΑΓΙΟΣ ΜΑΚΑΡΙΟΣ ΑΓΙΟΣ ΜΑΞΙΜΟΣ Άγιος Μάξιμος ΑΓΙΟΣ ΜΑΡΙΝΟΣ ΑΓΙΟΣ ΜΑΡΤΥΡΟΧΟΣ ΑΓΙΟΣ ΜΗΝΑΣ ΑΓΙΟΣ ΜΙΧΑΗΛ ΑΓΙΟΣ ΜΝΑΣΩΝ ΑΓΙΟΣ ΜAMΑΣ ΑΓΙΟΣ ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ ΑΓΙΟΣ ΝΕΣΤΩΡ Άγιος ο Θεός ΑΓΙΟΣ ΟΡΕΣΤΗΣ ΑΓΙΟΣ ΟΥΑΡΟΣ Άγιος Παΐσιος ΑΓΙΟΣ ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΩΝ ΑΓΙΟΣ ΠΑΥΛΟΣ ΑΓΙΟΣ ΠΕΤΡΟΣ ΑΓΙΟΣ ΠΛΑΤΩΝ ΑΓΙΟΣ ΠΟΛΥΧΡΟΝΙΟΣ ΑΓΙΟΣ ΠΟΡΦΥΡΙΟΣ Άγιος Πορφύριος ΑΓΙΟΣ ΡΩΜΑΝΟΣ ΑΓΙΟΣ ΣΑΒΒΑΣ ΑΓΙΟΣ ΣΑΔΩΘ Άγιος Σεραφείμ του Σάρωφ ΑΓΙΟΣ ΣΙΛΟΥΑΝΟΣ Άγιος Σιλουανός ο Αθωνίτης ΑΓΙΟΣ ΣΟΛΟΜΩΝ ΑΓΙΟΣ ΣΤΑΧΥΣ ΑΓΙΟΣ ΣΤΕΦΑΝΟΣ ΑΓΙΟΣ ΣΩΣΙΘΕΟΣ ΑΓΙΟΣ ΤΑΤΙΩΝ ΑΓΙΟΣ ΤΙΤΟΣ ΑΓΙΟΣ ΦΑΝΟΥΡΙΟΣ ΑΓΙΟΣ ΦΙΛΙΠΠΟΣ ΑΓΙΟΣ ΦΙΛΟΘΕΟΣ ΑΓΙΟΣ ΦΛΩΡΕΝΤΙΟΣ ΑΓΙΟΣ ΩΡΙΩΝ ΑΓΙΟΣ DAVID ΑΓΙΟΣ EDWIN ΑΓΙΟΣ GALL Αγίου Ιωάννη του Ρώσσου Αγνή Παρθένε Δέσποινα Αθηναγόρας Αθηναγόρας Ηγούμενος ΑΝΔΡΕΑΣ κ ΘΕΟΦΙΛΟΣ ΑΝΤΩΝΙΟΣ Γέροντας Γέροντας Παϊσιος Γέροντας Πορφύριος ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΣΩΦΡΟΝΙΟΣ ΣΑΧΑΡΩΦ Γέροντες Γέροντος Ιωσήφ Γέρων Εορτές: Θεομητορικές Ζηνόβιος και Ζηνοβία Μ. Βασίλειος ΜΟΝΑΧΗ ΓΑΒΡΙΗΛΙΑ ΟΣ ΟΣΙΑ ΑΝΘΟΥΣΑ ΟΣΙΑ ΕΥΑΝΘΙΑ ΟΣΙΑ ΕΥΦΡΟΣΥΝΗ ΟΣΙΑ ΘΕΟΚΤΙΣΤΗ ΟΣΙΑ ΚΛΕΟΠΑΤΡΑ ΟΣΙΑ ΜΑΡΘΑ ΟΣΙΑ ΜΑΤΡΩΝΑ ΟΣΙΑ ΜΕΘΟΔΙΑ ΟΣΙΑ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ΟΣΙΑ ΠΕΛΑΓΙΑ ΟΣΙΑ ΠΟΠΛΙΑ Οσία Σοφία της Κλεισούρας ΟΣΙΟΙ Όσιοι ΟΣΙΟΙ ΔΑΛΜΑΤΙΟΣ ΟΣΙΟΣ ΟΣΙΟΣ ΑΓΑΠΙΟΣ ΟΣΙΟΣ ΑΚΕΨΙΜΑΣ ΟΣΙΟΣ ΑΜΒΡΟΣΙΟΣ ΟΣΙΟΣ ΑΜΜΟΥΝ ΟΣΙΟΣ ΑΝΔΡΟΝΙΚΟΣ ΟΣΙΟΣ ΑΡΣΕΝΙΟΣ Ὅσιος Ἀρσένιος ο Καππαδόκης ΟΣΙΟΣ ΒΑΡΣΟΣ ΟΣΙΟΣ ΒΑΣΙΑΝΟΣ ΟΣΙΟΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΟΣΙΟΣ ΓΕΝΝΑΔΙΟΣ ΟΣΙΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΟΣΙΟΣ ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ ΟΣΙΟΣ ΔΑΒΙΔ ΟΣΙΟΣ ΔΩΡΟΘΕΟΣ ΟΣΙΟΣ ΗΛΙΑΣ ΟΣΙΟΣ ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΟΣΙΟΣ ΘΕΟΚΛΗΤΟΣ ΟΣΙΟΣ ΘΕΟΣΤΗΡΙΚΤΟΣ ΟΣΙΟΣ ΘΕΟΦΑΝΗΣ ΟΣΙΟΣ ΘΕΟΦΙΛΟΣ ΟΣΙΟΣ ΙΑΚΩΒΟΣ ΟΣΙΟΣ ΙΛΑΡΙΩΝ ΟΣΙΟΣ ΙΟΥΛΙΑΝΟΣ ΟΣΙΟΣ ΙΟΥΣΤΙΝΟΣ ΟΣΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΟΣΙΟΣ ΙΩΑΝΝΙΚΙΟΣ ΟΣΙΟΣ ΙΩΑΣΑΦ ΟΣΙΟΣ ΚΕΝΔΕΑΣ ΟΣΙΟΣ ΚΟΠΡΙΣ ΟΣΙΟΣ ΚΟΣΜΑΣ ΟΣΙΟΣ ΚΥΝΤΙΩΝ ΟΣΙΟΣ ΛΑΖΑΡΟΣ ΟΣΙΟΣ ΛΟΥΚΑΣ ΟΣΙΟΣ ΜΑΛΟΣ ΟΣΙΟΣ ΜΑΡΚΙΑΝΟΣ ΟΣΙΟΣ ΜΑΡΤΙΝΟΣ ΟΣΙΟΣ ΜΩΥΣΗΣ ΟΣΙΟΣ ΝΕΙΛΟΣ ΟΣΙΟΣ ΝΕΣΤΩΡ ΟΣΙΟΣ ΝΙΚΑΝΔΡΟΣ ΟΣΙΟΣ ΝΙΚΗΤΑΣ ΟΣΙΟΣ ΝΙΚΩΝ ΟΣΙΟΣ ΠΑΪΣΙΟΣ ΟΣΙΟΣ ΠΑΥΛΟΣ ΟΣΙΟΣ ΠΑΦΝΟΥΤΙΟΣ ΟΣΙΟΣ ΠΕΤΡΟΣ Όσιος Πέτρος ΟΣΙΟΣ ΠΟΙΜΗΝ Όσιος Πορφύριος Όσιος Πορφύριος Καυσοκαλυβίτης ΟΣΙΟΣ ΡΩΜΑΝΟΣ ΟΣΙΟΣ ΣΑΒΒΑΣ ΟΣΙΟΣ ΣΑΒΒΑΣ ο Ηγιασμένος ΟΣΙΟΣ ΣΑΒΙΝΟΣ Οσιος Σεραφείμ ΟΣΙΟΣ ΣΕΡΓΙΟΣ ΟΣΙΟΣ ΣΕΡΠΟΣ ΟΣΙΟΣ ΣΙΛΒΑΝΟΣ Όσιος Στάρετς Αμβρόσιος ΟΣΙΟΣ ΣΤΕΦΑΝΟΣ ΟΣΙΟΣ ΣΥΜΕΩΝ ΟΥΡΒΑΝΟΣ ΠΑΝΑΓΙΑ Παναγιά Παναγία Παναγία Κρημνιώτισσα Παναγίας της Μηλιώτισσας Πανάχραντε ΠΡΟΦ. ΑΒΒΑΚΟΥΜ ΠΡΟΦ. ΝΑΟΥΜ ΠΡΟΦΗΤΗΣ ΠΡΟΦΗΤΗΣ ΖΑΧΑΡΙΑΣ και η σύζυγός του ΠΡΟΦΗΤΗΣ ΙΩΗΛ ΠΡΟΦΗΤΗΣ ΟΒΔΙΟΥ ΠΡΟΦΗΤΗΣ ΩΣΗΕ ΣΥΛΛΗΨΗ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ ΣΥΝΑΞΗ Τιμόθεος και η Μαύρα. Υμνοι ΦΩΝΗ ΚΥΡΙΟΥ

ANATOLI

Μεταφορτώθηκε από το χρήστη την 6 Απρ 2008

Κάπου στη βόρεια ρωσία, σ ένα μικρό ορθόδοξο μοναστήρι, εγκαταβιώνει ένας πολύ ασυνήθιστος άνθρωπος. Οι συμμοναστές του προβληματίζονται από την εκκεντρική συμπεριφορά του. Οι προσκυνητές της Σκήτης θεωρούν ότι έχει την δύναμη να θεραπεύει ασθένειες, να εξορκίζει τους δαίμονες και να προβλέπει το μέλλον. Ωστόσο, ο ίδιος θεωρεί τον εαυτό του ανάξιο, λόγω μιας αμαρτίας που διέπραξε στα νιάτα του. Η ταινία είναι μια παραβολή, που συνδυάζει την σοβιετική καθημερινότητα και την ορθόδοξη μοναστική πολιτεία, ακραιφνείς πρεσβευτές αντιστοίχως του αθεϊκού υλισμού και της ένθεης πνευματικότητας. «Είναι μια ταινία για το γεγονός ότι ο Θεός υπάρχει. Προκύπτει μια στιγμή στη ζωή, που στο επίκεντρο βρίσκεται αυτό το σημαντικό ζήτημα. Επιπλέον, προσπαθώ να επεκταθώ σε νέα κινηματογραφικά είδη, στη συγκεκριμένη περίπτωση το είδος της ζωής των αγίων». Πάβελ Λουνγκίν, Σκηνοθέτης Στο internet μπορείς να τη δεις με ελληνικούς υποτίτλους, κάνοντας κλικ στο http://video.google.de/videoplay?docid=-7645380399411010665&q=anatol+wmv&....

Νεομάρτυρας Ευγένιος Ραντιόνωφ


Νεομάρτυρας Ευγένιος Ραντιόνωφ
Νεομάρτυς Ευγένιος Ροντιόνωφ

Μαρτύρησε στις 23 Μαΐου 1996


Το παρακάτω σύντομο συναξάρι αποτελεί ένα ευλαβικό αφιέρωμα της Ιεράς Μονής μας. Η μετάφραση του ρωσικού κειμένου που λήφθηκε από την ιστοσελίδα: http://www.peoples.ru/state/sacred/rodionov/ εκπονήθηκε από πατέρες της Μονής μας.


Ο Νεομάρτυρας Ευγένιος Ροντιόνωφ γεννήθηκε στις 23 Μαΐου 1977 κοντά στη Μόσχα-και συγκεκριμένα στο χωριό Κουρίλοβο, στην περιοχή της πόλεως Παντόλσκ-. Ήταν το μοναδικό παιδί της οικογένειας και βαπτίστηκε Ορθόδοξος Χριστιανός κατά την παιδική του ηλικία. Η μητέρα του ονομάζεται Λιουμπόβ (=αγάπη) Βασίλιεβνα.

Το 1989 η γιαγιά του πήρε τον μικρό Ευγένιο και τον πήγε στην Εκκλησία, για να εξομολογηθεί για πρώτη φορά και να μεταλάβει των αχράντων μυστηρίων. Ο ιερέας πρόσεξε ότι το παιδί δε φορούσε Σταυρό και κατά τη διάρκεια της εξομολόγησης του φόρεσε ένα Σταυρό, τον οποίο ο μικρός Ευγένιος δεν τον έβγαλε ποτέ από πάνω του· μάλιστα, έφτιαξε ένα χονδρό κορδόνι και τον πέρασε εκεί. Η μητέρα του, όταν είδε ότι φορούσε Σταυρό, τον προέτρεψε να τον βγάλει, διότι, όπως είπε, θα τον περιγελάσουν οι συμμαθητές του. Ο Ευγένιος δεν απάντησε, αλλά και δεν την υπάκουσε.

Όταν τελείωσε τις σπουδές του το 1994, εργάστηκε ως επιπλοποιός, επάγγελμα που του απέφερε πολλά έσοδα.

Στις 25 Ιουνίου του 1995 παρουσιάστηκε στο Στρατό και μετά τη βασική του εκπαίδευση, στις 13 Ιανουαρίου του 1996, τοποθετήθηκε στα συνοριακά φυλάκια Τσετσενίας-Ηγκουερίνας. Ακριβώς ένα μήνα μετά, στις 13 Φεβρουαρίου του 1996, αιχμαλωτίστηκε. Η αιχμαλωσία έγινε ως εξής: η στρατιωτική υπηρεσία έστειλε τέσσερις στρατιώτες-μεταξύ των οποίων και τον Ευγένιο-να κάνουν ελέγχους στα αυτοκίνητα που διέρχονταν από ένα συγκεκριμένο δρόμο. Δυστυχώς, οι αρμόδιοι έστειλαν τους στρατιώτες χωρίς να υπάρχει καμιά προηγούμενη οργάνωση (δεν υπήρχε καν φωτισμός) και καμιά ασφάλεια. Από αυτόν το δρόμο περνούσαν πολύ συχνά Τσετσένοι μεταφέροντας όπλα, αιχμαλώτους και ναρκωτικά. Τη νύχτα εκείνη πέρασε από εκείνο το δρόμο ένα ασθενοφόρο. Όταν οι στρατιώτες το σταμάτησαν για έλεγχο, ξαφνικά μέσα από αυτό πετάχτηκαν πάνω από δέκα Τσετσένοι, πολύ καλά οπλισμένοι. Ακολούθησε συμπλοκή και οι Τσετσένοι συνέλαβαν και τους τέσσερις στρατιώτες. Αυτό έγινε στις 3 τη νύχτα. Στις 4 η ώρα ήρθαν άλλοι στρατιώτες για αλλαγή φρουράς· φυσικά δεν τους βρήκαν και κατάλαβαν αμέσως τι είχε συμβεί. Μετά από λίγες μέρες η υπηρεσία του στρατού ενημέρωσε τους γονείς των στρατιωτών για την εξαφάνισή τους. Η μητέρα του Ευγένιου κατάλαβε ότι δεν πρόκειται για εξαφάνιση, αλλά για αιχμαλωσία, και πήγε με κίνδυνο της ζωής της στην Τσετσενία, για να βρει το παιδί της. Έφτασε στην πόλη Χαγκαλά και μετά από πολλές προσπάθειες ήρθε σε επαφή με τους αρχηγούς διαφόρων αντάρτικων ομάδων της Τσετσενίας προσπαθώντας να μάθει για την τύχη του Ευγένιου, διότι γνώριζε ότι οι Τσετσένοι δε σκοτώνουν αμέσως τους αιχμαλώτους, αλλά περιμένουν μήπως πάρουν λίτρα και τους ελευθερώσουν. Οι ίδιοι οι Τσετσένοι της είπαν ότι ο γιος της ζούσε, αλλά ήταν αιχμάλωτος και σιώπησαν με νόημα προσπαθώντας να υπολογίσουν πόσα χρήματα μπορούσαν να αποσπάσουν από αυτήν. Εκείνον τον καιρό ένας ζωντανός στρατιώτης αιχμάλωτος στοίχιζε 10.000 δολάρια, ενώ ένας αξιωματικός 50.000. Όταν κατάλαβαν ότι δεν πρόκειται να κερδίσουν αρκετά χρήματα, αποφάσισαν να τον σκοτώσουν. Η μητέρα του πήγε παντού για να τον ψάξει, πέρασε από χωριά, από δρόμους με νάρκες, από μέτωπα συγκρούσεων, γνώρισε πολλούς αξιωματικούς Τσετσένους και, όπως η ίδια λέει, «πέρασα από όλους τους κύκλους του άδη».

Από την πρώτη μέρα της αιχμαλωσίας του Ευγένιου, που διήρκησε 100 ημέρες, οι αντάρτες, επειδή είδαν ότι φοράει Σταυρό, προσπάθησαν να τον κάμψουν ψυχικά, ώστε να καταφέρουν-αν ήταν δυνατό-να τον αναγκάσουν να αρνηθεί την πίστη του, να βγάλει το Σταυρό, να γίνει μουσουλμάνος και να τον κάνουν δήμιο και φονιά των άλλων Ρώσων αιχμαλώτων. Ο Ευγένιος, βέβαια, αρνήθηκε όλες τις προτάσεις και, παρά τους συνεχείς ξυλοδαρμούς, τα πάμπολλα βασανιστήρια και τις υποσχέσεις ότι θα ζήσει αν βγάλει το σταυρό του, δεν μπόρεσαν να τον κάμψουν.

Αργότερα, οι ίδιοι οι αρχηγοί των ανταρτών είπαν στη μητέρα του: «εάν ο γιος σου γινόταν σαν ένας από εμάς, δε θα τον αδικούσαμε».

Στις 23 Μαΐου του 1996, δηλαδή την ημέρα των γενεθλίων του, πήραν τους τέσσερις αιχμαλώτους στρατιώτες, μεταξύ των οποίων και τον Ευγένιο, για να τους σκοτώσουν. Πρώτα σκότωσαν τους τρεις συναιχμαλώτους του. Έπειτα, πρότειναν για τελευταία φορά στον Ευγένιο να βγάλει το Σταυρό λέγοντας ότι «ορκιζόμαστε στον αλλάχ ότι θα ζήσεις». Ο Ευγένιος και πάλι αρνήθηκε και τότε υπέστη το φρικτό του μαρτύριο. Τον έσφαξαν με μαχαίρι κόβοντας εντελώς το κεφάλι του, αλλά δεν τόλμησαν να βγάλουν το Σταυρό από το λαιμό του. Τον έθαψαν μεν με το σταυρό, αλλά χωρίς το κεφάλι.

Τελικά, η μητέρα του βρήκε τον Ευγένιο μετά από εννέα μήνες. Και πάλι ζήτησαν οι Τσετσένοι 4000 δολάρια για να της δώσουν το λείψανο. Της έδωσαν και βιντεοκασέτα με το μαρτύριο του γιου της και της διηγήθηκαν οι ίδιοι την πορεία της αιχμαλωσίας του και τα βασανιστήρια.

Η μητέρα του Ευγένιου πούλησε το διαμέρισμά της και ό,τι άλλο μπορούσε-μέχρι και ρούχα-για να μπορέσει, αφενός μεν να δώσει τα λίτρα, αφετέρου δε να ανταπεξέλθει στα έξοδα εκταφής, ειδικού φέρετρου, μεταφοράς κλπ., τα οποία δεν ήταν και λίγα.

Τελικά στις 20 Νοεμβρίου του 1996 μετέφερε το λείψανο στο χωριό τους και το έθαψε στο κοιμητήριο. Μετά από λίγες μέρες ο πατέρας του Ευγένιου πέθανε δίπλα στο μνήμα από τη λύπη του.

Αμέσως, σε διάφορες περιοχές της Ρωσίας ο άγιος μάρτυρας Ευγένιος άρχισε να εμφανίζεται και να κάνει θαύματα. Παρακάτω παραθέτουμε ορισμένες μαρτυρίες και θαυμαστές επεμβάσεις:

Ένα κοριτσάκι που έμενε σε Ορθόδοξο ορφανοτροφείο διηγήθηκε ότι της εμφανίστηκε κάποτε ένας ψηλός στρατιώτης με κόκκινο μανδύα, ο οποίος της είπε ότι είναι ο Ευγένιος, την έπιασε από το χέρι και τη οδήγησε στην Εκκλησία. Το κοριτσάκι λέει: «παραξενεύθηκα που φορούσε κόκκινο μανδύα, διότι οι στρατιώτες δε φορούν σήμερα τέτοιο μανδύα, και σκέφτηκα ότι αυτός πρέπει να είναι ο μανδύας του μάρτυρα».

Σε πολλές Εκκλησίες έχουν δει ένα στρατιώτη με πύρινο μανδύα, ο οποίος βοηθάει τους αιχμαλώτους στην Τσετσενία να δραπετεύσουν από την αιχμαλωσία τους και να διαφύγουν από κάθε κίνδυνο, όπως νάρκες κλπ.

Σε ένα νοσοκομείο τραυματιών πολέμου οι τραυματισμένοι στρατιώτες πιστοποιούν ότι ένας άγιος μάρτυρας Ευγένιος τους βοηθάει, ειδικά όταν πονάνε πολύ. Όταν κάποιοι από αυτούς πήγαν στο Ναό του Σωτήρος στη Μόσχα, είδαν την εικόνα του μάρτυρα και αναγνώρισαν αυτόν που τους βοήθησε.

Το στρατιώτη με τον κόκκινο μανδύα τον γνωρίζουν και οι φυλακισμένοι. Κυρίως βοηθάει τους πολύ καταβεβλημένους και συντετριμμένους ψυχικά λόγω της φυλακίσεως τους.

Το 1997 με ευλογία του Πατριάρχη Αλεξίου εκδόθηκε ένα βιβλίο με τίτλο «Νέος μάρτυς του Χριστού στρατιώτης Ευγένιος». Ένας ιερέας ονόματι Βαντίμ Σκλιαρένσκο από το Ντνεποπετρόφκ έστειλε στο Πατριαρχείο μία αναφορά όπου έγραφε ότι το εξώφυλλο του βιβλίου με τη φωτογραφία του αγίου μυροβλύζει.

Μετά από τρία χρόνια και τρεις μήνες ο αρχηγός και όλη η ομάδα του, οι σφαγείς του Ευγένιου, σκοτώθηκαν από τους ίδιους τους Τσετσένους μετά από εμφύλιες αντιπαραθέσεις.

Καθ' όλη τη διάρκεια του χρόνου, αλλά περισσότερο την ημέρα του Μαρτυρίου του, στις 23 Μαΐου, έρχονται για προσκύνημα στο τάφο του πολλοί πιστοί και αναφέρονται πολλά θαύματα.


Ευγένιος Ρωντιόνωφ - Νεομάρτυς της Ρωσίας

Ευγένιος Ρωντιόνωφ - Νεομάρτυς της Ρωσίας

Ευγένιος Ροντιόνωφ, 19 χρονος νεομάρτυς των ημερών μας.
Αποκεφαλίστηκε το 1996 τη μέρα που γινόταν 19 ετών διότι δεν δέχτηκε να βγάλει τον Σταυρό από τον λαιμό του! (13/3/09)

Μάιος

Ιούνιος